به نقل از «دانا»

روزنامه‌های امروز در سرمقاله‌های خود چه نوشتند؟

تاریخ انتشار: ۲۶ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۲۸۶۴۰

با مرور سرمقاله و یادداشت‌های روز روزنامه‌های کثیرالانتشار کشور، مطالبی از جمله حسابرسی دیر نشود، وقاحت‌های ادامه‌دار علی‌اف و دم رقصانی برای رژیم صهیونیستی، پیشرفت بر مدار اعتماد و صداقت به چشم می‌خورد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ با مرور سرمقاله و یادداشت‌های روز روزنامه‌های کثیرالانتشار کشور، مطالبی از جمله حسابرسی دیر نشود، وقاحت‌های ادامه‌دار علی‌اف و دم رقصانی برای رژیم صهیونیستی، پیشرفت بر مدار اعتماد و صداقت به چشم می‌خورد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کیهان: در یادداشت روز خود با عنوان «حسابرسی دیر نشود» نوشت: ژنرال کنت مکنزی فرمانده سابق سنتکام در جلسه 31 فروردین 1401 استماع کمیته خدمات دفاعی مجلس نمایندگان آمریکا گفته بود برای اولین بار بعد از جنگ کره، ما بدون برتری کامل هوایی در حال انجام مأموریت در منطقه هستیم. از این جهت سنتکام اقدامات ضدپهپادی را مهم ترین اولویت خود قرار داده است. در این جلسه یکی از سناتورها از مک کنزی می پرسد آیا با سپاه پاسداران در عراق برخورد می کنید؟ وی گفته بود امکان برخورد با ســپاه وجود ندارد و ما سعی می کنیم حساسیت های سپاه را کم کنیم و شــرایط را عادی سازی نماییم. در این جلسه یکی دیگر از سناتورها - لیندسی گراهام - می پرسد خب پس برنامه ای برای مهار سپاه ندارید و او گفته بود امکان این کار وجود ندارد. کین، یکی دیگر از سناتورها پرسیده بود با ایران می خواهید چه کنید و او بدون تأمل گفته بود: حمایت از دموکراسی خواهان و بعد در توضیح گفته بود ایران را نمی توان از طریق اقدامات خارج از مرزها کنترل کرد اما در داخل ایران نیروهایی وجود دارند که می توانند ایران را دچار تلاطم کنند و به داخل مشغول نمایند.

وطن امروز: مهدی گرگانی در مطلبی با عنوان «وقاحت های ادامه دار علی اف و دم رقصانی برای رژیم صهیونیستی» چنین نوشت: اگر بخواهیم توصیف دقیقی از روابط ایران و جمهوری باکو طی ۲ سال گذشته داشته باشیم هیچ ضرب المثلی غیر از نمک خوردن و نمکدان شکستن نمی تواند آن را بخوبی وصف کند. در حالی که جمهوری اسلامی ایران طی چند دهه گذشته همواره از تمامیت ارضی این کشور از جمله در قره باغ کوهستانی حمایت کرده است اما به نظر می رسد پیروزی باکو در جنگ اخیر قره باغ و بازگرداندن بخشی از اراضی به خاک جمهوری آذربایجان که مورد حمایت ایران در سطوح بالا بود، الهام علی اف را دچار اشتباهات محاسباتی کرده و به جای قدردانی از مواضع تهران با وقاحت تمام به مواضع ضدایرانی رو آورده است.

اطلاعات: علیرضا خانی در یادداشت سردبیر مطلبی با عنوان «فقط درباره هوا و آب!» نوشت: شنیده اید که کسانی که اعتصاب غذا کرده اند و حتی تا سه ماه زنده مانده اند و برخی اعتصاب غذای خشک کرده اند یعنی آب هم ننوشیده اند و چند هفته دوام آورده اند، اما هرگز نشنیده اید کسی اعتصاب هوا کند و حتی 5 دقیقه زنده بماند. روند وحشتناک که از دست رفتن هوای کلانشهرها و شهرهای کوچکتر صنعتی در حال تشدید است و هیچ کس، هیچ کاری نمی کند جز تعطیل کردن مدارس. گویی آلودگی کشنده هوا فقط تقصیر دانش آموزان است! هر سال پاییز و زمستان، میزان آلودگی و پهنه جمعیتی که زیر آلودگی نفس گیر قرار دارند، افزایش می یابد. مدارس در شهرهای صنعتی هفته پیش تعطیل شدند و این هفته نیز تاکنون تعطیلند. خردسالان، کودکان، زنان باردار، سالخوردگان، بیماران قلبی و تنفسی و همه مردم هر سال بیش از سال قبل سم تنفس می کنند و مسئولان دولتی و نمایندگان مجلس و قضات دستگاه قضا، جز خواندن انشاهای تکراری و ملال آور کار دیگری نمی کنند. واقعا چه گناهی کرده اند مردمی که بی برنامگی مدیرانشان، در طول سالیان دراز، آنها را به تنفس سم کشانده است؟ همین پریروز رئیس پلیس راهور گفت که شمار خودروهای تهران سه برابر ظرفیت شهر است.

ایران: سپهر خلجی در یادداشتی با عنوان «پیشرفت بر مدار اعتماد و صداقت» چنین نوشت: دور دوم ســفرهای اســتانی دولــت از اســتان خراســان جنوبــی آغــاز شــد. در دور اول، دولــت در یــک برنامــه فشــرده ظــرف یــک ســال به کل اســتان ها ســفر کــرد تا در کمتریــن زمــان ممکن یــک دور وضعیت کل کشــور را از نزدیــک مــرور و بــرای توســعه و رفــع مشــکلات تصمیم گیری کند. ســفرهای فشــرده رئیس جمهور که گاهــی هــر هفته به یک مقصــد انجام می شــد، با وجود دشــواری های شــرایط کرونایی در ماه هــای اول متوقف نشد و رئیس جمهور در هر سفر تأکید می کرد که از دیدار مــردم و ارتباط گرفتن با آنهــا انرژی مضاعف می گیرد. این ســفرها در درجه اول تصویــری واقعی از فرصت ها و چالش ها مقابل چشــم دولت گذاشــت. بــه علاوه در شرایطی که تعمیق گســل دولت- ملت در دو سه سال آخر دولت قبل موجب کاهش ســرمایه اجتماعی شده بــود، دولت مردمــی تلاش کــرد با حضور مســتقیم در میدان و ارتباط بی واسطه با مردم، به احساس بی دولتی خاتمــه دهــد و مرحلــه اول ابرپروژه خــود یعنی احیای امید و اعتماد را از این طریق پیش ببرد، اما مرحله دوم پروژه احیای امید، مسأله کلیدی عمل به وعده ها به مثابه یک شمشــیر دو لبه بود.

جام جم: محمد متوسلانی در یادداشتی با عنوان «اقتباس را جدی بگیریم» این گونه نوشت: در سال های اخیر بارها دیده ایم تا بازیگر ســــوژه ای در سـریـال یـا بـرنـامـه ای می گیرد و بـه اصـطـلاح گـل می کند به دنبال آن ده هـا سریال و برنامه سعی می کنند برمبنای همان سوژه تولید شوند و روی آنتن بروند. در حالی که نباید چنین اتفاقی بیفتد و باید کـارگـردانـان و تهیه کنندگان به دنبال سـوژه هـای نو باشند. این کپی کاری یا رونویسی از آثار موفق، چندان مناسب نیست. مثال زمانی بود که سریال های طنز آیتمیک گل کرد و به دنبال آن فراوان سریال های این گونه ساخته شد و کار به نوعی ابتذال رسید یا زمانی سریال های مـاورایـی گل کـرد و بـه سـرعـت چند نمونه از ایــن سـریـال هـا ساختند کـه فقط معدودی موفق بودند. به نظرم در خلق هنری باید همه آثار موفق را پیگیری کرد و آنها را دید ولی نباید کپی کرد. حتی اگر بدانیم موفقیت مان با کپی کاری حتمی است، باز هم نباید کپی کنیم، چون درنهایت هیچ اثری نمی تواند موفقیت نسخه اصلی را پیدا کند.

جوان: محمدجواد اخوان در سرمقاله ای با عنوان «جهاد کبیر در برابر سقوط اخلاقی بشر» نوشت: جام جهانی 2022 قطر در حال پایان یافتن است و صحبت از حواشی ورزشی و سیاسی آن نیز کم کم فروکش می کند. در کنار این ها این جام البته حواشی فرهنگی بی سابقه ای نیز داشت که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت. از جمله حواشی فرهنگی این رویداد ضوابط روشن فرهنگی دولت قطر بود که به مذاق غربی ها چندان خوش نیامد. مسئله اما عمیق تر از خوش نیامدن چند ضابطه برای تماشاچیان جام جهانی است، در واقع فاصله معنادار دو نوع نگاه به انسان در این ماجرا به خوبی قابل مشاهده است. اعتراض غربی ها به مقررات داخلی قطر در این مسابقه حتی صدای رئیس فیفا را هم درآورد. او در پاسخ معترضان به ممنوعیت شرب خمر در ورزشگاه های قطر گفت: اگر سه ساعت مشروب نخورید، نمی میرید! در واقع این کنایه او حاکی از آن بود که در بیرون استادیوم ها این امکان هست، فقط در ورزشگاه ممنوع است. اما انسان غربی حتی سه ساعت هم حاضر نیست تفریح نفسانی خود را به تعویق بیندازد. می دانیم در برخی کشورهای شمال اروپا در فصل تابستان طول روز نزدیک به 20 ساعت می شود و در همین کشورها، مسلمانانی زندگی می کنند که در ماه مبارک رمضان نه سه ساعت، نه یک نوشیدنی حرام، که کلا لب به 20 آب و غذا نمی زنند. مقایسه کنید انسانی که تمدن غربی بار آورده با انسانی که دین انسان ساز اسلام تربیت کرده است. شاید هر دو هم در یک نقطه جغرافیایی زندگی کنند، اما فاصله میان آمال، آرمان ها و رفتارهایشان، بسان فاصله زمین تا ماه گردون است.

جمهوری اسلامی: در مطلبی با عنوان «دیپلماسی جلب منافع ملی» چنین نوشت: همزمان با سفر  نانسی پلوسی رئیس سابق کنگره آمریکا به تایوان در مرداد ماه امسال در حاشیه گمانه زنی های مختلف مربوط به چگونگی واکنش احتمالی چین به این سفر در سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی با صراحت نوشتیم دولتمردان چینی در عین حال که از این سفر بسیار خشمگین هستند هرگز وارد جنگ با امریکا نخواهند شد. بعضی ها گمان می کردند چین به قدرت نظامی متوسل خواهد شد تا امریکا را از این قبیل دهن کجی کردن ها پشیمان کند. در حالی که این افراد بر این گمانه زنی تکیه زیادی می کردند، دیدیم که چین نه تنها هیچ اقدام نظامی علیه امریکا نکرد بلکه مدتی بعد روسای جمهور دو کشور با هم دیدار کردند و اقدامات متنوعی نیز در زمینه تقویت روابط فی ما بین صورت گرفت.

 

منبع: دانا

کلیدواژه: علی اف

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۲۸۶۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حمله تند روزنامه نزدیک به قالیباف به مهدی نصیری

صبح نو روزنامه نزدیک به قالیباف در شماره امروز خود به صحب های مهدی نصیری واکنش تندی نشان داد.

این روزنامه نوشت: امروز مهدی نصیری بعد عمری رادیکالیسم به کسانی رسیده که عمری به آنان فحش داده و نان فحش دادن به آنان را سر سفره خود برده است.

سخنان مهدی نصیری در مصاحبه با بی‌بی‌سی فارسی واکنش برانگیز شده است. او در این مصاحبه از ضرورت اتحاد اپوزیسیون جمهوری اسلامی سخن گفته؛ یعنی اتحاد شاهزاده با تاج‌زاده. جمهوری‌خواهان با هواداران سلطنت. این سخنان چندان قابل نقد نیست، نه از آن باب که سخن بسیار دقیق و فکر شده و ایده‌ای است که از عطاری هیچ‌کس جز عطاری نصیری نمی‌توانسته بیرون بیاید، نه از تاج‌زاده که از شاهزاده تا مسیح هم نتوانستند چند ماهی دور یک میز بنشینند و امروز به یکدیگر فحش‌های مثبت ۱۸ می‌دهند. بنابراین امتناع این ایده از روز روشن‌تر است. و باز نه جای تعجب که نصیری چنین سخنانی را بر زبان رانده که جای تعجب نیست؛ چراکه مسیر هر فرد رادیکالی، افتادن در چرخه رادیکالیسم است.

بنابراین مدعای مطلب حاضر نه نقد این سخن نصیری که نقد روشنفکران ایرانی است که در ۲۰۰ سال اخیر قدمی به جلو برنداشتند و همچنان اسیر توهم‌اند. توهمی که باید آن را توهم انفکاک از جامعه و بیگانگی با انسان ایرانی نامید.

باید مسیر طی شده و جریان روشنفکری ایرانی نقد شود که امروز مهدی نصیری در این نحله خود را قرار داده است. نقد روشنفکران نه از باب غرض با این جماعت، بلکه از فرط بیگانگی است که با جامعه دارند و رؤیاهایی که این‌ها در دویست سال اخیر به جای فکر، ایده و اندیشه پیشرفت به‌عنوان جنس بنجل به مردم ایران فروخته‌اند و به جای پیشرفت و توسعه برای مردم ایران، وضعیتی ایجاد کردند که بعد از دویست سال دوباره ایده بازگشت به وضعیت دویست سال گذشته را تئوریزه می‌کنند.

روشنفکر ایرانی ۲۰۰ سال است که اسیر این توهم است، از مردم سخن می‌گوید؛ اما فهمی از مردم ندارد. روشنفکر ایرانی که علیه سلطنت شورید و امروز دوباره به سلطنت رسیده است. زمانی مخالف شهر بود و زندگی در روستا را تئوریزه می‌کرد و امروز مقلد غرب و مدرنیته شده است.

این موجود ناقص‌الخلقه در عرصه فکری ایران باید پاسخگو باشد که چگونه با همه ادعای روشنفکری خود و تحقیر جامعه از تولید یک ایده هم عاجز مانده و امروز مهدی نصیری بعد عمری رادیکالیسم به کسانی رسیده که عمری به آنان فحش داده و نان فحش دادن به آنان را سر سفره خود برده است.

رمانتیسم روشنفکر ایرانی عارضه‌ای است که روشنفکر فکر می‌کند که فهم بالاتری از جامعه دارد؛ اما در عمل جز همین آشفتگی فکری و مشتی کلیات که به درد کسی نمی‌خورد غیر از اداهای روشنفکری، رویکرد شاهزاده تا تاج‌زاده نشان می‌دهد که روشنفکر ایرانی بعد از حدود ۲۰۰ سال دستش خالی است، جز اینکه تلاش می‌کند آشی بار بگذارد که هر چیز اضافه خانه را در آن بریزد. مهدی نصیری چیز تازه‌ای نگفته، بلکه ۲۰۰ سال آشفتگی روشنفکر ایرانی را دوباره با دو کلمه شاهزاده و تاج‌زاده روایت و توصیف کرده است. اتفاق خاصی، نیفتاده فقط روشنفکران ایرانی مشغول کار هستند.